Leesgeruststelling: deze tekst bevat geen onverklaard jargon
Gisteren plaatste een @professor een bericht op Twitter. Het was een soort #dtv. Best een tamelijk ingewikkelde #dtv. Maar in mijn ogen ook een zinnige #dtv. Ik gaf er @mijn reactie op. We stonden er op dat moment niet bij stil dat we #jargon (vaktaal) gebruikten. Op Twitter. Het was een beetje alsof we met een geopend blikje Whiskas een leeuwenverblijf binnenwandelden en er niet aan dachten dat dat dom was om te doen.
Het begon ermee dat een @meneer een berichtje toevoegde aan ons bescheiden #draadje, waarin hij duidelijk maakte dat hij totaal niet snapte waar we het over hadden. En ik, nog steeds naïef (goedgelovig) met dat blikje kattenvoer in m’n hand, probeerde uit te leggen wat ik in m’n eerdere bericht bedoelde. Ik heb namelijk soms nog de hoop dat Twitter over Zenden en Ontvangen gaat, dus vergeet ik soms koppig even dat men daar doorgaans alleen aan Zenden doet. Na het gebruik van jargon zondigde ik met die uitleg dus voor de tweede keer aan de Twitter-etiquette (gebruiks- en gedragsregels).
Wat ik had moeten beseffen, was dat deze @meneer helemaal niet geïnteresseerd was in mijn uitleg. Hij was jargon op het spoor gekomen en had meteen @Japke-d. Bouma erbij geroepen. @Japke-d. Bouma, moet u weten, gaat voorop in de strijd tegen jargon. Tegen ‘jeukwoorden’, zoals ze die wel noemt. Ze schrijft er leuke boeken over. En zoals dat gaat met @bekenderemensen, hebben ze ook op Twitter volgelingen. Ons blikje Whiskas was niet geroken door zomaar een leeuw. Nee, het was geroken door de leider van de groep. #vettepechvoorons
@Japke-d. Bouma hoefde zelf niet veel te doen, dat deden haar @fans wel voor haar. @Iedereen gaf zijn of haar reactie, trouw met @Japke-d. Bouma als kopiehoudster. Er was jargon opgespoord en iedereen was het hartgrondig met elkaar eens dat dat niet kon. Belachelijk! Daar moest even korte metten mee worden gemaakt. ‘Korte metten maken met iets’ is overigens geen jargon maar een normaal Nederlands gezegde, dus dat ga ik hier niet verder uitleggen.
Die hele situatie vind ik lachwekkend en verdrietig tegelijk. @Mensen lezen op Twitter een bericht dat ze door het jargon niet snappen. Ze vragen zich niet af of het bericht aan hen gericht is. Ze vragen zich niet af óf ze er iets van moeten vinden. Ze vragen zich al helemaal niet af wát er bedoeld wordt, in die rare vaktaal die ze niet snappen. Het is alsof je met z’n allen een willekeurige Chinese Twitteraar gaat afzeiken, omdat je zelf geen Mandarijn spreekt.
Ach, Twitter.. Tot zover kan ik er wel om lachen. Waar ík nou #jeuk van krijg, is dat we op deze manier taal beetje bij beetje de strot om draaien. Want weet je? Taal is razend handig. We kunnen aan alles woorden geven, het aantal woorden om uit te kiezen is onbeperkt. Bestaat een woord niet, bedenken we het. Zo is het ook met vaktaal. Vaktaal is net zo goed een taal, net als Nederlands, Duits of Fries. Met vaktaal geven we abstracte dingen een naam. Of vatten we veel woorden samen in één vakterm. Verdomd handig, nu alles in 140 tekens moet.